هفته نهم این لیگ بی برنامه هم تموم شد.پرسپولیس بالاخره بر بحرانهای روحیش غلبه کرد .بعد از شکست مقابل پاس و تشویق پروین در ان شب و هو کردن وینگو و غمخوار یکشب باز هم اونها تشویق شدن و مورد حمایت طرفدارانشون قرار گرفتن.حالا معلوم نیست در بازیهای اتی غمخوار تشویق بشه یا هو.

پرسپولیس برد چون برق اینطور خواست احمد زاده دنبال حفظ نتیجه و مخالفت احتمالی تماشاگران با قرمزها بود که گل زود هنگام انتظاری همه چیز رو خراب کرد.ادعای احمدزاده یک ادعای احساسی بود اونها اگر کمی خوش شانس تر بودند می تونستن گل هم بزنن حداقل سه حمله مسلم اونها با بی دقتی و خودخواهی(وکمی امادگی ایایچ)خنثی شد.اونها اگه مثل پاس و استقلال و پیکان برای مهاجمان پرسپولیس یارگیری من تو من می گذاشتن موفق بودن ولی ممی به این فکر نکرد.باور کنید هنوز معتقدم این پرسپولیس ممکن سوم هم نشه.

من حداقل 16 ساله که فوتبال داخلی رو پیگیری می کنم .به یاد دارم که دایی هیچوقت تمارض نکرده و یادم هست که یک نیمه با خونریزی شدید بازی کرد و دم نزد یادم هست در بازیهای متعدد با ملوان مردانه و بی ریا بازی کرده و ... ولی برای اولین بار دیدم که دایی تمارض به خطا کرد و در مصاحبه با نود هم گفت روی من صد در صد خطا شده و ....همه دیدند که مدافع برق از او فاصله داشت.غمخوار روح موذی گری و تظاهر رو به این تیم هدیه کرده در اون بازی چهار مورد صحنه مشکوک به پنالتی دیده شد که فقط یکی از اونها صحیح بود.پرسپولیس با غمخوار همه کار برای قهرمانی می کنه از مجرم کردن داور و پروین و بازیکنان سابق گرفته تا محکوم کردن یاران خودی و انگ جاسوسی به اونها چسبوندن.در فوتبال روز دنیا تمام تیمها با هزار روش می تونن حریف و نقاط ضعف و قوتش رو زیر نظر بگیرن ولی در پرسپولیس دنبال دزد و جاسوس تاکتیک و مسائل داخلی تیم می گردن.

ملوان من هم کم کم داره خودش رو پیدا می کنه.گرچه کلی کار داره تا از حاشیه ها دور بشه ولی بازیکنی مثل نوری(که دو فصل برای ملوان بازی کرد)حالا همه کاره پگاه شده.در بازی با سپاهان نوری هم نوید کیا رو از کار انداخت هم گل زد و هم گل ساخت ولی باز نامش در لیست ملی پوشا نبود.