باخت به استقلال حتی با 3 گل قابل پیش بینی بود خوردن گل 15 دقیقه پایانی(2 گل) تمام برنامه های دفاعی برای نیمه دوم را نقش بر آب کرد .متاسفانه مثل بازی با داماش گل اول حاصل ضعف فاحش خط دفاعی در دفع یک توپ ساده بود. توپی که هادی می توانست براحتی تا محوطه حریف دور کند به جایی رسید که استقلال مدتها از آن نقطه گل می زند و بهترین بازیکن آنها (حیدری)انتظار این توپ را می کشید و با یک سانتر و فرصت طلبی برهانی گل خوردیم و کار تمام شد.
زور زدن گل مساوی را نداشتیم، باز هم با یک توپ عمقی و سانتری از همان جناح گل دوم را خوردیم. حملاتی که روی خلاقیت فردی رافخایی و چند کرنری که رمضانی زد اصلا" ارزش بررسی و ادعا کردن را نداشت و ندارد.
از مدتها قبل نوشته بودم و گفته بودم(حتی در سایت ممی هم به عنوان یک طرفدار) که در نبود اکبرپور، تمام توپها به برهانی ختم می شود. اتفاقا" در نیمه دوم برهانی یک موقعیت تک به تک دیگر را از دست داد و در موقعیتی دیگر مجیدی را در موقعیت گلزنی قرار داد تا ثابت شود، اینگونه است.
بدون تعارف باید گفت در این بازی نه تهاجمی بازی کردیم که ادعای زیبا بازی کردن را داشته باشیم و نه داور قضاوت نادرستی داشت. امروز به ضعف تاکتیکی کادر فنی خودمان باختیم.کاملا" مشخص بود استقلال روی تک تک نفرات ما شناخت دارد از مهار دسوزا گرفته تا یارگیری منطقه ای با سید جلال، آنها حتی نزهتی را هم بواسطه گلی که در بازی رفت زده بود کاملا" مهار کردند. متاسفانه بازیکنان ما در 10 دقیقه پایانی (جز 5 دقیقه پایانی با احتساب وقتهای تلف شده) جز خطا کردن کاری نکردند و حتی نزهتی که به عنوان مهره تهاجمی ما به میدان آمده بود در عرض چند دقیقه 2 خطای بد روی برهانی و شکوری کرد که اخطار هم گرفت.
استفاده از تاکتیک آفساید گیری مقابل سرعت برهانی و مجیدی اشتباه محض بود. آنها در چند دقیقه ابتدایی چند بار در آفساید ماندند ولی با تعویض جناح بازی و روی آوردن به توپها از دو جناح ما را بردند.
پاس امروز برد و با اختلاف 2 امتیاز ما را جا گذاشت. بردن مقاومت کار راحتی نیست و این برد پشتکاری بگویچ در انگیزه دادن به بازیکنانش را نشان می دهد ولی تعطیلی یک ماهه لیگ در ملوان تغییر خاصی را نشان نداد و همان بازی خمود مقابل داماش تکرار شد و نتیجه اش باخت پر گل دیگری بود که دیدیم.
برد مقابل سپاسی هم با این وضع بازی امکان پذیر نیست جز آنکه کادر فنی و بازیکنان در این چند روز نگرش خود به نحوه بازی را تغییر دهند.
آوردن عباسفردئ به عنوان یک مهره سوخته در 10 دقیقه پیانی و میلاد نوری (که قرار است بزودی از استقلال جدا شود و بارها به نیمکت نشینی معترض بوده) دهن کجی بزرگی به فوتبال امروز ما بود. فوتبالی که مثل چند هفته اخیر ملال آور و سردرگم دنبال شده و خیچکس جوابگوی ناراحتی ما نیست.
فکر می کنم با باخت تیم ملی هیاهوی فوتبال ملی با انتصاب سر مربی جدید از رونق بیفتد چون عملا" دیگر شانسی برای صعو وجود ندارد مگر اتفاقات غیر طبیعی و افت محسوس و سریع دو کره و ...
4 روز دیگر به بازی حساس با استقلال باقی مانده است. بارها نوشته ام و خوانده ام که اکبر پور و قربانی در این بازی نیستند و با توجه به بازی حساسی که 18 فروردین در جام باشگاههای آسیا نگاه قلعه نوعی برای استفاده از برخی بازیکنان کلیدی تغییر کند.
واقعا" جای امیدواری دارد اگر استقلال ما را دست کم بگیرد و برای این بازی به مهره های نیمکت نشینی مثل اکبری و تقی پور و منیعی بازی دهد و به بازیکنان اصلی تر استراحت دهد.
باخت در این بازی با توجه به اوج گیری پاس باز هم ما را یک پله ای در جدول سقوط خواهد داد، مطمئن هستم استقلال به شکل احساسی و روانی برای گل زدن ابتدای بازی ما را تحت فشار قرار خواهد داد(همانطور که پرسپولیس این کار را کرد). امیدوارم با اداره آنها بتوانیم در ادامه بازی طرح های تهاجمی خود را با وجود سرعت جلال و رمضانی و نزهتی و ... پیاده کنیم. دفاع استقلال سر زنهای خوبی دارد و تقابل حیدری به عنوان بلند قامت ترین مهاجم ما با 3 مدافع مرکزی سرزن استقلال قطعا" خیلی مفید نخواهد بود ولی همین دفاع در نبود قربانی شدیدا" روی زمین آسیب پذیر است در دو بازی آخر در لیگ قهرمانان آسیا شوتزنی رقیب و بازی آنها رو زمین بلای جان آبی ها بود.
استقلال علاوه بر عدم توفیق در دو بازی اخیر خود در آسیا در مقابل پاس تنها روی یک سانتر حیدری و جایگیری مناسب اکبرپور به یک گل زیبا دست یافت و گرنه پاس موقعیتهای زیادی را برای مساوی کردن بازی دسات که از دست رفت، امیدوارم ممی بازیهای قبلی استقلال را مرور تاکتیکی کرده باشد و برای مهاجمین آنها برنامه داشته باشد، پارسال برهانی در دوره افت گل بسیار زیبایی به ما زد که سالارزاده و تامینی و مسعود را دو بار مقهور دریبلهای خود کرد و ...
به امید کسب امتیاز مقابل صدر نشین لیگ ایران در جمعه