شهر کورها

این قضیه دروازه بانی تیم ملی هم شده دردسر همیشگی البته این بار به علت پیروزی مهم ایران ضعف و اشتباه میرزا پور روی تک گل کره ایها کمتر به چشم امد.میرزا پور در بازی با کره در نیمه نهایی بازیهای اسیایی یک بازی عالی رو ارائه داد.بازی که در اون با مهار دو پنالتی حریف ما رو به فینال برد.ولی روزهای تلخی رو هم برای ما رقم زده.بازی با بحرین و اون افتضاحات و لیز خوردنها در زمین خشک بحرین رو به یاد بیارید.میرزا پور واقعا از نظر اندام و قد برازنده دروازه بانی ماست ولی انگار او هم مثل غلامپور دهه 70 ضعفهای روحی و غیر فنی داره که با هیچ تمرین و مربی قابل حل نیست.نمی دانم میرزا پور در زمان بلازویچ چرا به تیم ملی دعوت شد.فولاد اون سال واقعا جوان و کم تجربه بود و دروازه بانهای اماده ای هم بودند که دعوت نشدند.انگار فیکس بودن زیادی خیال ابراهیم عزیز رو راحت کرده که حالا حالاها دروازه بان اول ماست.

البته نفرات ذخیره ما در پست دروازه بانی الان اصلا شرایط خوبی ندارند.رحمتی که کلا از فرم سال گذشته خارج شده وامسال دنبال تیم جدیدست و احمدی هم واقعا بی تجربه و میدان ندیده.هر چقدر می گردم کسی را پیدا نمی کنم که بتونه در این پست جایگزین نفرات کنونی باشه چون نه برومند و نه فنایی و نه بابایی و .... امادگی و صلاحیت دعوت به تیم ملی رو ندارند.و گویا راست می گند که در شهر کورها یک چشم پادشاهست.

داستان دو گل پگاه به سایپا داغ دلم رو تازه کرد نه برای ناکامی مجدد مایلی کهن و نه برای رهایی جهانپور از بحران.نامهایی در پگاه دیدم که سالها بازیکن ملوان بودند و در اونجا بد کار نکردند ولی به هر علتی(مالی یا فنی)به جاهای دیگری رفتند تا خیال مخالفان راحت بشه.حرف من ملوان و نه پگاه