مهار سرخ

من زیاد سن و سال بالایی ندارم ولی اشکالم اینه که از ۶ سالگی اخبار فوتبال رو تعقیب می کردم و وقتی بزرگتر شدم هر هفته کیهان ورزش و دنیای ورزش رو می گرفتم و به دقت مطالعه می کردم.لیگ باشگاههای تهران رو می شناختم و لیگ قدس با اون استانهای فقیر رو به یاد دارم.یادم میاد که فقط یک جام حذفی بود و اون هم با تعدادی تیم محدود.
دیروز به هر وبلاگ و یا روزنامه قرمز سر زدم بحث زلزله ۶ ریشتری پرسپولیس باچهار گل دایی بود.با خوندن اینها خیلی چیزا از ذهنم گذشت.لیگ۷۲ـ۷۳ اومد لیگی که پیروری با دایی و پیوس (که هر دو عضو تیم ملی بودن)در روزهای اول لیگ همه تیمها رو نابود می کرد و شاهین بوشهر رو ۱۰ ـ۱ برد و دایی و پیوس به تنهایی اقای گل بودن و هیچ کس به گردشون هم نمی رسید ولی همون پیروزی اخر همون لیگ اسیر حاشیه شد و کم کم افت کرد و....
من هم از گلهای دایی و بازی روان و تمرینی پرسپولیس تعجب کردم ولی بیشتر برای این متعجب شدم که فکر نمی کردم جهانپور اینقدر مبتدیانه تیمش رو به میدان بفرسته و دل به بازیکنای اسمیش ببنده.همه باید قبول کنن که پنالتی اشتباه بود و همین دلیلی شد که پگاه ۱۰ نفره بشه(نصیر زاده هم تو جهان فوتبال این رو عنوان کرده).
می دونم خیلی دارم ضد قرمز می نویسم ولی باور کنید اگر همین تیم مقابل تیم اماده ای قرار می گرفت اون وقت وینگو رو چهل هزار نفر رسوا می کردن.الان انتظارات از پرسپولیس بالا رفته و با هر لغزشی باز همه سراغ پروین رو می گیرند و جو متشنج میشه.وینگو هم نشون داده در مورد کوچکترین تعلل داورها ساکت نمیشینه و جنجال بزرگی راه می ندازه.
پرسپولیس وینگو خیلی خوب یازی کرد ولی مقابل یک حریف تمرینی .باور کنید همین ملوان نصفه و نیمه ما کمتر از ۲ گل می خورد.پرسپولیس مهار شدنی.در مشهد بازی به این راحتی نیست و کریمی هم جهانپور نیست که دل به اسمی ها ببنده.