هیچوقت فکر نمی کردم اینجوری ازت جدا شم .هیچوقت فکر نمی کردم برات اشک بریزم و نام تو غمگینم کنه ولی اونروز برای تو به نام تو و به یاد تو اشک ریختم.اون روز شاید تنها روزی بود که کسی عابدزاده و محرمی و .... رو اعتنایی نمی کرد چون همه چیز اون روز تو بودی.سیروس یادته اون روزها که جوون بودی وکم نام و نشان در اولین بازی ملیت چطور چشمها رو با اون گل 30 متری خیره کردی.یادته وقتی در اوج جنگ کلی بازیکن بزرگ (مثل پنجعلی و محمد خانی و عربشاهی و بیانی ها و چنگیز و فریبا و ...)تیم رو تحریم کردن .دهداری تو رو کاپیتان تیم جوانش در رقابتهای ملتهای اسیا انتخاب کرد(همون تیمی که زرینچه و پیوس و مطلق و ...)هم بودند.چقدر با تو ملوان مقتدر بود فینال جام حذفی با تو در شیرودی مقابل خیبر خرم اباد اوج پایکوبی ما بود.چه گلی زدی و چه کارها که نکردی.خیلی ها اومدن جلوت رو بگیرن یادمه بازی گیلان با تهران الف (لیگ قدس)استیلی چقدر جنگ روانی باهات راه انداخت و تو کم نیاوردی و .....چقدر از امیر افتخاری در اردوهای مختلف تیم ملی حمایت کردی و همه اونهایی رو که اونو به خاطر لهجه اش مسخره می کردن سر جاشون نشوندی.کار کردن با علی پروین دیکتاتور و به روایتی بد دهن کار هر کسی نبود ولی تو مرد ثابت و قلب تیم پروین در بازیهای اسیایی پکن شدی و گلی روزدی که شاید حساس ترین گل ما بود به کرهای که در اون سال چند بازیکن بوندس لیگایی داشت. حذفی 69(فکر می کنم 69)بود که پرسپولیس و قلیچ رو با دو شوت سهمگین کنار زدی و استقلال رو در تهران مقتدرانه بردیم یادمه به عابدزاده طوری پنالتی زدی که سالها طنز مطبوعات و روزنامه ها بود و عابدزاده رو کلی سیاه کردن.توی کشاورز همه چیز خیلی زود بد شد و گده با کلی اختلاف فرهنگی داشت تیم رو نابود می کرد همون تیمی که با پول همه رو خرید. حتی زرینچه متعصب استقلالی ها رو و بعدها مطلق استقلالی ها رو .کشاورز تیم بحران زده ای بود وقتی تو مربیش شدی خیلی جوون رو کردی همین برمک که پروین نابودش کرد همین محمد رضا طهماسبی و بزرگ تر از همه کریم باقری.خیلی ها هنوز هم می گن که باقری شوتهاش رو در کشاورز از تو یاد گرفته.بازی پرسپولیس _کشاورز سال 72 بود که برای اولین بار باقری رو به دفاع رسوندی تا دایی رو مهار کنه و این تاکتیک جواب داد و روی پاس گل خودت داوودی(مهاجم دور ملوان)پرسپولیس پر مهره رو با پیوس و عابدزاده و محرمی و ... مغلوب کردی.خیلی ها اومدن مثل تو باشن خیلی ها حتی راه رفتن تو رو در زمین تقلید می کردن ولی "تو"نشدن.یادمه وقتی استانکو مربی تیم ملی شد تو 35 سال داشتی و مطلبی رو جایی خوندم که حتی اون موقع استانکو می خواست تو رو دعوت کنه که به هر دلیلی این کار رو نکرد.چند بار با کشاورز به انزلی اومدی برای بازی با ملوان و چوکا .هر بار که انزلی بودم اومدم و دیدمت.اون اخرا هم که رفتی جنوب و تیم بی سر و صدای کاوه رو تحویل گرفتی.سیروس جان هنوز اشکها مردم رو برات به یاد دارم.8 ساله که رفتی .با تو چقدر ملوان مقتدر بود با تو چقدر حریفا ضعیف بودن.هم دوره ایهات الان همه کاره ای هستن پیوس در تیم دوم لیگ کار می کنه قلعه نوعی(که نصف تو شهرت ملی نداشته)مربی تیم اول لیگ انصاریفر که در تیم پکن فقط 3 بازی وارد زمین شد سر مربی فوتسال ابطحی کار شناس فوتسال.استیلی (ذخیره همیشگی تو)گلزن قرن شده.شاید اگر تو بودی مربی تیم امید می شدی و شاید هم سر مربی ملوان خسته ما انزلی چی ها.مطمونم جات اون بالا راحت و پر از رحمت چون دل خیلی ها رو شاد کردی.اون روزها نوشتم الان هم می نوسم.
""اون هنوز سیروس قایقران.......................اون هنوز کاپتان تیم ملی ایرن""