داستان قدیمی ـــ بر باد رفته

این داستان مربی داخلی و خارجی باز هم شروع شده و باز هم روزنامه های ورزشی مثل چندین ماه قبل از حضور مجدد برانکو در فوتبال ایران مطلب نوشتن.
ما با برانکو در رقابتهای اسیایی اول شدیم که جز ۳ نفر تمام نفراتمون امید و زیر ۲۳ سال بودن.ما در فینال تیم زیر ۲۱ ساله های ژاپن رو بردیم و قهرمان شدیم.مهم ترین پیروزی این بازیها برد مقابل کره ای بود که در جام جهانی چهارم شده بود.کسی یادش میاد که چرا و چطور کره ای ها ایتالیا و اسپانیا و پرتقال رو بردن؟پس کرده با وجود بازیهای خوب استحقاق این عنوان را نداشت.
تازه یک مربی برای انتخاب یک تیم مگه چند بار امروز و فردا می کنه که دادکان این همه ناز برانکو رو می خره گرچه واقعا با برانکو مشکلی ندارم ولی مطمئنم بایک مربی خوب ایرانی(جلالی یا مایلی کهن)هم میشد اسیا رو فتح کرد.فوتبال ما در اسیا بزرگ و بزرگتر شده و به خاطر همین هم پیروزی در رقابتهای اسیایی شادی قلبی رو برای کسی فراهم نکرد .
با وجود گذشت این همه از تاریخ فوتبال ما و حوادث بعضا تلخ و شیرین با همه جور مربی حالا داستان مربیان دو شغله مطرح شده.این همه سابقه قهرمانی با مربیان دو شغله داریم و حالا داریم تمام اون افتخارات رو هیچ می کنیم.قهرمانی ما در رقابتهایاسیایی ۹۰ با مربیگری پروین که در اون زمان مربی پرسپولیس هم بود کسب شد نه؟
پس ای کاش دنبال تقویت مربیان داخلی باشیم و نه نهی کارایی چند گاه این ها....
*******************************
یک چیزایی شنیم که واقعا فقط از دست هیئت مدیره ملوان بر میاد و یس.تو این هیری ویری نامه نماینده ما هم خوندن داره.اخه عزیز من تو این ۸ ماه که ما خ.ن دل می خوردیم کجا بودی؟