امروز می خواستم صبح تهران برم و بازی ملوان با راه اهن رو ببینم ولی همه چیز دست به دست هم داد که تو زنجان بمونم و بازی شهاب زنجان و صنایع رو ببینم.چشمم به بازی شهاب و صنایع بود و دلم تو ورزشگاه پیر اکباتان .چهره های زیادی دیدم پور حیدری پیرتر از همیشه نامجو مطلق با همون ارامش همیشگی هومن افاضلی مربی پرادعای شهاب محمد صالحی ناظر بازی و ... صنایع مقتدرانه برد و شهابی ها هم خیلی بی تفاوت بودن.

ملوان بازی رو دو بر یک باخت و با توجه به برد شهید قندی باز باید به هفته های بعد دل سپرد نمی فهمم از این تیم چند نفر سال قبل تو لیگ حرفه ای و مقابل تیمهای بزرگ بازی کردن پس این چه داستانی که تو هر بازی خارج از خونه به گوش می رسه یا مساوی یا باخت.امروز وقتی بازی صنایع رو دیدم .به این باور رسیدم که کار ملوان خیلی سخت .تیمهای قعر جدول بد جوری نگرانن و با چنگ و دندون بازی می کنن.هفته قبل صنایع این رو با شکست دادن شهید قندی به همه نشون داد ولی ملوان در خواب برد خفیفش مقابل نیرو محرکه بود و ....

هنوز برای نا امیدی زوده سایر نتایج طوری رقم خورد که الان فقط یزدی ها برای ما خطرناکن.ما هنوز بازی با ماشین سازی رو  مثل اس داریم .مس هم این روزا خوب کار می کنه و شاید بتونه از یزدی ها برامون امتیاز بگیره.

بازی بعد با شهاب همون شهابی که امروز بازیش رو از نزدیک دیدم و چقدر حسرت خوردم که ملوان نتونست تو زنجان شکستش بده این تیم رو کاکل 4 بازیکن می چرخه و این روزا هم فوق العاده بی انگیزه هستن.نساجی دور برگشت تو قائمشهر خوب مساوی گرفته ولی برد مقابل راه اهن می تونست کلی کارگشا باشه.

داستان شکایت ساکت از قلعه نوعی هم از اون لطیفه های روز گار شده .قبل از بازی همه چیز از تبانی استقلالی ها خبر می داد ولی بازی بی تفاوت سپاهان و اینکه مدیریتشون هیچ دفاعی از تیم خستشون برای تاخیر بازی انجام نداد خیلی بو دار بود.ای کاش مطبوعات ما به جای شایعه سازی فقط چند در صد بیشتر به لیگ یک بها بدن.