مثل این روزها
مثل هفته قبل و قبل تر باز هم برد را در دقایق پایانی از دست دادیم. این درست که امروز پیام و ابومسلم و سایپا باختند و ما تا رده سیزدهم بالا آمدیم ولی دو هفته متوالی است فرصت برد را از دست می دهیم و باز هم هفته بعد باید اگر و امای برد و باخت تیمهای چهاردهم تا هفدهم را مرور کنیم و نگران باشیم.
ممی چند روی قبل دلیل تعویض شدن برد با تساوی را در سه بازی گذشته را خیلی محافظه کارانه و مرموز جواب داد “قطعا" مسئول این بی تجربگی و عدم حفظ نتیجه من هستم و ..." این دقیقا" مثل همان جمله کلیشه ای است که مربیان به تیم حریف بعد از بازی تبریک می گویند و لیاقت آنها را بیش از جایگاه فعلیشان در جدول می دانند.
فکر می کنم همان بلایی که زمستان پارسال بر سر ملوان آورد امسال بدون دلیل خاص و شاید به علت استرس ناشی از رفتن مازیار و نیک نظر و شکوه مطبوعات و طرفداران در مورد عدم یارگیری صحیح، در ملوان شکل گرفته است. روحیه بردن در این تیم به حداقل رسیده و با زدن گل برتری به تساوی و خوردن گل تساوی راضی می شوند.
پارسال را به یاد داریم که در روزهایی که محتاج امتیازات کامل بودیم با سه تیم قعر جدولی ذوب آهن و شیرین فراز و نفت در خانه به تساوی رسیدیم و نزدیک بود همین امتیازات از دست رفته کار دستمان دهد.
به هر حال این بازی هم با تساوی به اتمام رسید. این طور تساوی ها که در انتهای بازی و لحظات آخر برد را از دست می دهی، مثل باخت ناراحت کننده و حرص دهنده است.مطمئن هستم خیلی ها از عدم توفیق ملوان و تساوی های مفتی که به حریفان می دهد، شاد و خرسند می شوند ولی ای کاش بازیکنان کمی به خود بیایند و به خاطر هواداران، اینقدر بی روحیه برد را با تساوی عوض نکنندو به دشمنان انزلی و ملوان نشان دهند تفاوت ملوان به تیم چند هویت آنها از زمین تا آسمان است.
