خاکستری مایل به امید

کم کم با خت به تیمهای میانه جذول و تازه بدوران رسیده عادت می کنیم،می دونم از درون ضربه خوردیم و هوای سرد امسال بیشتر از همه به ما ضرر زد ولی این توجیه کم کم کهنه میشه و نمیشه روش حساب کرد و این دل صاحب مرده رو راضی کرد.

مس با قلعه نوعی وقتی روحیه گرفت که استقلال رو تو یک بازی حیثتی برد بازیکنای مس اونقدر احساساتی بازی کردن و بازی براشون مرگ و زندگی شده بود که ابراهیمی که افتضاح ترین سوتی ها رو تو سه فصل اخیر تو لیگ داد گل می زنه و خیری که معلوم نیست از کجا فوتبال رو شناخته جلوی دوربین از ثابت کردن خودش به مسئولین استقلال حرف می زنه.نمی دونم چرا اینطور شد بازی با استقلال اهواز رو میشه با عدم تمرین توجیه کرد بازی نفت هم زمین افتضاح تر از اون بشه که توش بازی کرد و مظفری تحت فشار فدراسیون که بازی عقب افتاده ملوان زیاد نشده دستور انجام بازی رو داد.بازی با ذوب اهن رو میشه به عدم حضور تماشاگران ربط داد راستش بازی با مس رو هم با توجه به تبلیغاتی که اونا به خاطر حضور قلعه نوعی روشون هست رو هم میشه نادیده گرفت اما امیدوارم از روز بازی با شیرین فراز بد شانسی به ما پشت کنه و روی آرامش رو ببینیم و بعد از 4 بازی برد رو تجربه کنیم،اونا الا وضعشون خوب نیست با فکری در گیر شدن و ممکنه اون اصلا" دیگه تو کرمانشاه نمونه،اگه عطایی و زعفرانی کنترل شن برای شیرین فراز چیزی نمی مونه.

کم کم به میانه جدول می رسیم راه آهن با برد اخیرش مقابل قرمزهای از خود راضی 25 امتیازه شده و می هم تفاوت امتیازاتش رو با ما به یک رسونده ،ابومسلم مدتهاست ما رو جاگذاشته و رسیدن به صبا باتری محال به نظر می رسه.با اینحال ما کارهای بزرگ زیادی انجام دادیم با در یک نیم فصل 6 گل زدیم و در اولین بازی دور برگشت (سال75)5 گل به شهرداری تبریز زدیم.خیلی سالها کاندیدای سقوط بودیم ولی استقلال و پرسپولیس رو عذاب دادیم.پس برای نا امیدی خیلی زوده ما باز هم با دو سه برد می تونیم جزو 5 تیم اول لیگ باشیم