آسایش نزدیک است

بازی استقلال اهواز و تهران را بی حوصله نگاه می کردم و نگرانتر از همیشه پی گیر بازی ملوان بودم می دونستم دقیقه 9 یک گل خوردیم.هر لحظه تماس و شبکه باران رو تلفنی چک کردن ولی گویا دقیقه 90 خدا ما را دید فولاد از ابومسلم جلو بود و ما با تساوی هم در خطر قرار می گرفتیم ولی به هر حال بردیم.

هفته بعد بازی با پرسپولیس رو داریم اگه مشکلی پیش نیاد می رم آزادی.اونها یکشنبه پس فردا با صبا باتری بازی دارن.تیمهایی مثل استقلال و پرسپولیس و سایپا که چند هفته رو بورس باشن با یک عدم توفیق از هم وامی پاشن.همین سایپا بعد از تساوی با ما قدم به قدم عقب نشینی کرد و بعد از هفته ها خودش رو پیدا کرد.قضیه پرسپولیس به خاطر تماشاگر داشتنش کمی فرق می کنه اما اونا هم همواره انتهای فصل مشکلاتی رو دارن.گویا باقری هم نیست. ا.نا خط حمله سریعی دارن اخیرا نیکبخت رو به عنوان هافبک آزاد قرار می دن و کعبی و معدنچی رو در خط حمله .متاسفانه ما دفاع سرعتی نداریم شاید سریعترین دفاعمون رافخایی باشه که این روزها جلوتر بازی می کنه و یا یوسف زاده که ممکنه غلامعلی جاش تو زمین باشه.می دونم ممکنه کمی خوشبینانه به قضیه نگاه کنم ولی این چیزهایی که گفتم

تمام اون چیریه که در اون بازی می خوام.یعنی از کار انداختن کعبی و معدنچی وگرنه مطمئنم که رضایی و حاجی زاده و بادامکی و اسدی چندان خطر ناک نیستن.ولی فکر می کنم با یک تساوی میشه امیدوار بود اونقدر که احساس کنیم  اسایش نزدیک است.